kimden: nevin
başlık: nedensiz
biçim: elektronik posta metni

Yeni bir şey yok.
Daha yüz yıl geçmeden tekrarlamış kendini "Cezayirli Kadınlar" misali,
sadece sunum veya üslup farkıyla insan... Hiç beklemedik bir anda
çıkıverir karşına, yuvarlatılmış nesnelerin etrafında "ilk"liğin coşkusuyla,
çocukça koşarken... Hep var olanın veya yaşanmışlığın,
kendi kişisel devinimindeki izdüşümü olduğunu farkedemeyişiyle...
Karıştırırsak "yaşanmışlığın küpü"nü, bulacağız hep "aynı olan"ı...
Değişmedi insan..
Bataklık çamuru gibi "özensiz kışkırtıcılık" la alınabilecekler...
Zorlanırsa biraz daha, yansımalarla düşülebilir
"vazgeçmişliğin" boşluğuna.
Hangi özne bize alabileceğimizden fazlasını verebilir?..
Anlamlandırmaların denkliğindeki başlangıçtan "karşılıklı etkileşim"
ve "birlikte yaşanmışlıklarla" gelişen sürekli yolculuk değil midir yaratım?..
Edinimsiz beklentiden ne umulabilir ki?..
Sadece kendi yaratıp, sadece kendi yaşayabilir insan,
olmayı düşlediği "hal"ini...