kimden: didem payan
başlık: “aynalarımı istiyorum...”
biçim: makale (solak, sayı 2000/23, s. 6, “mektuplar” köşesi’nde)

“...
Gerçekten entelektüel diyebileceğim nadir insanlardan biri. Çok sık görüşemediğimiz için de birbirimizi kırma olanağımız hiç olmadı (Başarı!). Sabaha kadar süren sohbetlerimizde ondan çok şey öğrendim... Deli gibi meraklı biri, ipuçlarını alıp onlarla kurgular yapıp, sonra, “İşte bu!” demeyi seviyor. Sorularından kaçmanızın imkanı yok. Sadece, burçlara olan takıntısını anlayabilmiş değilim. Bana burçlar aptalca geldiği için olabilir. Bir de güldüğü zaman önce gözleriyle gülüyor. Hatta o önce gözleriyle konuşuyor. Onun hiç kimsenin gururunu okşamak gibi bir derdi olduğunu sanmıyorum. Sizin için ne düşünüyorsa anında söylüyor. Eğer bir şey tartışıyorsanız hep net cümleler kurar. Siz de net cümleler kurabilirsiniz ama tartışmada hep başladığınız noktada kalırsınız; çünkü inatçı. Kısaca, benim aynamda Hakan’ın yeri özel...
...”